Περίεργη χρονιά για τα Όσκαρ, φέτος. Καμιά «μεγάλη» ταινία δεν ξεχώρισε, ενώ υπήρξαν γκρίνιες για τις λίγες γυναίκες και την απουσία έγχρωμων υποψήφιων. Η τελετή χωρίς παρουσιαστές κύλησε ομαλά, χωρίς εκπλήξεις και χωρίς ακρότητες. Οριακά πριν τον χαρακτηρισμό «βαρετή» – η έλλειψη κεντρικού παρουσιαστή ήταν εμφανέστερη από ποτέ.
Τα φαβορί στις κύριες κατηγορίες επικράτησαν πανηγυρικά. Την έκπληξη φέτος έκανε η συμμετοχή της Νότιας Κορέας με τα «Παράσιτα» που σάρωσε: καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, σενάριο και καλύτερη ξενόγλωσση ταινία. Ξεπέρασε κάθε προσδοκία που είχαν ακόμα και οι δημιουργοί της, φαντάζομαι, και έκανε μια «πρωτιά» στο θεσμό. Δεν μπορώ να μην σημειώσω τον (περίπου) αποκλεισμό των εξαιρετικών ταινιών που έρχονται από «πλατφόρμες» κι όχι από τα στούντιο του Χόλιγουντ: ο Ιρλανδός αγνοήθηκε πανηγυρικά, το Ιστορία Γάμου πήρε μόλις ένα βραβείο, οι Δύο Πάπες τίποτα. Φαντάζομαι πως με τα χρόνια θα αλλάξει αυτό – ελπίζω, δηλαδή.
Ας δούμε αναλυτικά τα βραβεία στις 24 κατηγορίες: